Μια σχολική τάξη έχει μόνο θησαυρούς. Κάθε θησαυρός θέλει φαντασία και σκάλισμα για να εμφανίσει τη λάμψη του.

Αφήνοντας λίγο το μυαλό να φύγει από το βοερό σχολικό παρόν, μπορείς να πιθανολογήσεις για την γιατρό του μέλλοντος που θα επέμβει σώζοντας παιδικές ζωές, τον δικηγόρο που θα γοητεύει με τις αγορεύσεις του, την ηθοποιό που θα καθηλώνει τα πλήθη της, τον μουσικό που θα ξεσηκώσει το Ηρώδειο, τον εργάτη που θα χτίσει το μεγαλύτερο κτίριο της Ελλάδας, τον οδηγό ταξί που θα κάνει ευτυχισμένους τους τουρίστες που θα βρεθούν στο αμάξι του, την καθαρίστρια δρόμων που θα κάνει χαρούμενους τους περαστικούς της περιοχής. Κανένας δεν περισσεύει από την ιδανική κοινωνική σύνθεση, το μυστικό είναι όλοι να έχουν δυνατότητα αριστείας στον τομέα τους και όλοι μαζί να συνυπάρχουν αρμονικά, όπως θα ήταν άλλωστε ιδανικό να συμβαίνει σε μια τάξη σχολείου και προεκτατικά στον μικρόκοσμο που θα ζήσουν τα παιδιά ή σε ακόμα πιο διευρυμένο πλαίσιο θα μεγαλουργήσουν.
Ως δάσκαλοι αλλά και γονείς, αν η σκληρή καθημερινότητα μας δυσκολεύει να δούμε το λαμπερό μελλοντικό στοιχείο, μην τα πιέζουμε τα παιδιά μας. Ένα σχολείο στη Σιγκαπούρη εύστοχα επισημαίνει στους ανήσυχους γονείς να κοπάσουν λίγο την αγωνία τους. Ο αρτίστας ίσως υστερεί στα μαθηματικά, ο επιχειρηματίας ίσως βρίσκει λίγο βαρετή την ιστορία, ο μουσικός ίσως απεχθάνεται τη χημεία, ο αθλητής τα δίνει όλα στη γυμναστική, ίσως όχι στην φυσική γιατί απλά μπορεί να μην τον ενδιαφέρει. Αν κάτι από αυτά συμβαίνει μην ανησυχείτε. Το σημαντικότερο είναι να διατηρηθεί ψηλά η αυτοπεποίθηση του παιδιού και η αξιοπρέπειά του. H κατάκτηση του κόσμου τους δεν θα αργήσει.
Επίσης, είναι αρκετά πιθανό το επίπεδο ευτυχίας του γιατρού με το αντίστοιχο του καθαριστή δρόμων να είναι το ίδιο υψηλό, το ίδιο μέτριο ή χαμηλό. Βιωματικό σχολείο με έμφαση στις αξίες ζωής, οικογένεια με διακριτική υποστήριξη και καλλιέργεια ανεξαρτησίας των παιδιών, δυνατότητα λήψης αποφάσεων, ενδυνάμωση αυτοπεποίθησης, καλή επικοινωνία μεταξύ τους,, είναι κάποιοι καθοριστικοί παράγοντες για το επίπεδο αυτής της ευτυχίας. Ευτυχισμένα παιδιά δεν θέλουμε;
Όσο για την ζωή στο σχολείο; Τι θέλει ένας μαθητής στη ζωή του αναρωτήθηκε κανείς; Πόσες ασκήσεις μαθηματικών να λύσει, πόση ιστορία να μάθει και να θυμάται στη ζωή του, πόσα θρησκευτικά να αποστηθίσει. Θέλει όπως όλοι μας, να ακούει ιστορίες, συγκλονιστικές ιστορίες. Ιστορίες σαν παραμύθια που καθηλώνουν ακόμα και εκείνους (μαθητές) που αγωνίζονται ως μη τυπικοί πληθυσμοί. Να ταξιδεύουν με αυτές τις ιστορίες, να αγχώνονται, να ενθουσιάζονται, να συγκλονίζονται, να ενδυναμώνονται, να πιστεύουν, να ενθαρρύνονται. Να βλέπουν μέσα σε αυτές τη δική τους ιστορία ως πρωταγωνιστές του κόσμου .
Θέλουν να ακούσουν τον ασύλληπτο Αντώνη Συκάρη για την εκπλήρωση του νεανικού ονείρου να φτάσει στη κορυφή του Έβερεστ ισορροπώντας στους αιώνιους πάγους με το χαώδες κενό να σταματά κάθε χτύπο καρδιάς. Θέλουν να τον ακούσουν να περιγράφει το συγκλονιστικό κλάμα του στα 8000 μέτρα, δίπλα σε πτώματα άλλων που δεν τα κατάφεραν. Θέλουν να ακούσουν τη θρυλική Σοφία Μπεκατώρου που το παιδικό της όνειρο έγινε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο αφού πρώτα έφαγε όλες τις θάλασσες του κόσμου και να μάθουν πως πίσω από τις κουρτίνες της δόξας υπάρχει πόνος, στερήσεις, ήττες και μαζί τους αμφιβολίες.
Θέλουν να ακούσουν επιστήμονες για τις καινοτομίες τους που άλλαξαν αυτό τον κόσμο και επιχειρηματίες που υποστηρίζοντας τις ιδέες τους έβγαλαν χρήματα που οι υπόλοιποι χρειάζονται δέκα ζωές για να αποκτήσουν. Να ακούσουν τον πρώην χρήστη ναρκωτικών ουσιών για τους κινδύνους που παραμονεύουν στην εξώπορτα και πως κατάφερε να αποτινάξει την εξάρτηση επιστρέφοντας πίσω στη ζωή. Να μάθουν από τεχνίτες πως φτιάχνεται μια ξυλοκατασκευή, ένα υδραυλικό ή ηλεκτρικό σύστημα και να τυπώσουν ιδέες μελλοντικής ενασχόλησης. Να ακούσουν ότι πίσω από κάθε μάθηση ή κατάκτηση υπάρχει μεγάλος κύκλος αποτυχιών και επαναλήψεων.
Να μάθουν πώς να κρατούν οικονομίες και πώς να τις αξιοποιούν.
Να μάθουν για τις αξίες της ζωής όπως τις περιγράφει και διδάσκει ο μοναδικός Στέφανος Ξενάκης
Να μάθουν από τα πιο κατάλληλα χείλη πως όλοι αυτοί ξεκίνησαν, πως οργάνωσαν τη προσπάθειά τους, πως διαχειρίστηκαν τις κρίσιμες στιγμές, πως λειτούργησαν για να κάνουν το ανέφικτο εφικτό. Να μάθουν πως όλοι αυτοί ξεκίνησαν χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τον δρόμο τους, όμως με μέθοδο και συνέπεια έφτασαν μακριά και ακόμα συνεχίζουν συνεργαζόμενοι και σεβόμενοι ανθρώπους και καταστάσεις,. Να μάθουν πως η αποτυχία γι αυτούς είναι ίσως πιο αγαπημένη από την επιτυχία αφού χωρίς αυτήν τίποτα δεν θα συνέβαινε
Όλα τα σχολεία του κόσμου αν ενώσεις όλα αυτά δεν μπορούν να τα κάνουν. Ένα σχολείο όμως μόνο του μπορεί.
Να προσπαθήσουμε να το φτιάξουμε